Out of print
 |
| |
 |
The Last Rearing Up in Fire |
|
|
Burning Paradise |
|
|
|
INSTITUTION D.O.L. Exzess
After "17 Shameless Years", which was a kind of career retrospective with an outlook into the future, Institution D.O.L. are back with an album full of brand new music. The music was recorded by Barbie B. and Guy Montag in Austria, Germany and the Czech Republic. Additional vocals are by Marco Deplano of Forresta di Ferro and MK Vermin of Magadan. Exzess is the first full-new recording by the Austrian cult project. A little less harsh than 17 Shameless Years, but with hundreds of ideas and a wild range of styles. Track list: 1. Where Darkness Is The Brightest Place 2. Silent Night 3. Burning Paradise 4. Fallen And Furious 5. Exzess 6. Exodus 7. The Last Rearing Up In Fire.
Yet even in making such a criticism, it is exactly this video which highlights the professional means of recording, production and studio mastering which has resulted in an amazing sounding album. Being far from crude or lo-fi, there is a clinical and clean punch to the sound, with a crystalline production and balancing and separation of sonic elements (….perhaps the clean and focused sound of modern day Control is a relevant point of reference). Thus with its mix of clean power electronics with slightly more subdued brooding post-industrial soundscapes, musically speaking this is a very strong, focused and expertly executed album. (...) With the meticulousness of the album’s sonic construction makes this a joy to listen to and despite its heavyweight sonic impact it retains a mournful undercurrent and brooding quality across the album, where only on selected moments it break out into overt aggression. Graphically a full colour 6 panel digi-pack rounds out the packaging on this recommend release.
(Noise Receptor, January 2017)
Harmoniezwang durchbrechender Power-Electronics-Industrial-Noise aus unserem geliebten Sozialpartnerschaftsland. Linzer Stahl in Reinkultur. Harte Kanten für eine harte Welt. Glasklar in rau-ruppigen Rhythmus gegossen. Da schleicht was Dunkles heran, ummantelt sich mit Lärm und Pomp, verdichtet und verschränkt sich, und kurz, bevor einen die Spannung zerreißt, baut es sich vor einem tonnenschwer als symphonische Wand auf. Jeder Ton hat seinen Raum, jede Dissonanz ihre Bedeutung. Nichts geschieht in diesem langsam aufbrodelnden Noise-Pool zufällig, alles dient dem einen Zweck, dem orgiastischen Anschwellen dieser nach Lust und Schmerz geifernden Kakophonien der schönen und bitteren Lüste.
(Rokkos Adventures, March 2017)
Naast Institution D.O.L. werkte boegbeeld Barbie B. In het verleden nog mee met acts als Operation Cleansweep, Control, Wertham, Fuckhead, Control en Stahlwerk 9, maar in 2008 staakte de man alle muzikale activiteiten. Na zes lange jaren van complete isolatie werd alsnog de stekker in Institution D.O.L. gestoken, wat resulteerde in het 2015 uitgebrachte 17 Shameless Years, meteen een titel die het project kort en bondig samenvat. Barbie heeft blijkbaar terug genoeg inspiratie opgedaan, want amper een jaar later ligt opvolger Exzess al te blinken. Hierop gaat Barbie in zee met Meta Dolor, en ook Marco Deplano (Wertham/Caligula031/Foresta Di Ferro) mocht meewerken aan het album, maar het eindresultaat neemt daarom nog geen verrassende wending. De 7 titels op Exzess zijn dan ook vintage Institution D.O.L. te noemen, te weten een stevige portie power electronics, met de nodige sfeervolle ambient passages, die rustig (al is dit niet zo een gelukkig gekozen begrip in de letterlijke context) voortkabbelt op de paden die door acts als Brighter Death Now en Genocide Organ aangelegd zijn.
Exzess komt traag op gang, met de twee nummers ‘Where Darkness Is The Brightest Place’ (een forse 10 minuten) en ‘Silent Night’ die het vooral moeten hebben van de spanning die opgebouwd wordt. Laatstgenoemde nummer slaagt hierin met verve, aangezien hiervan een dreiging uitgaat, in die mate dat het verkregen kippenvel aan meer dan alleen maar de koude buitentemperatuur te wijten valt.‘Burning Paradise’ is voor het eerst op deze plaat een paradijs voor de liefhebbers van hevig gekraak. Laat maar komen die hap, want zo hebben we onze power electronics het liefst: vervormde zang en en ruisende elektronica maken de psychopaat in ons wakker. Een personage dat maar al te graag zijn vervaarlijk grijnzende tronie laat zien op dit soort muziekjes. Aangezien dit alter ego er nu toch is, mag hij ineens zijn perverse gangetje lustig verder doen op ‘Fallen And Furious’.
Eens op gang is dit beest niet meer te stuiten, de aanloop die gevormd werd tijdens de eerste nummers was dus niet meer dan een gepaste wijze om deze Beëlzebub wakker te schudden.
(Dark Entries, March 2017)
Exzess is industrial like the din of machine presses running ceaselessly during wartime. Its roar is comprised of a hundred different processes, but it’s only through careful and repeated listening that you can pick out all the different elements. What sounds like a solid is actually made up of a thousand moving parts, arranged with an exquisite attention to detail. It is very possible to do the noisy electronics + samples + man shouting without putting much effort into it. But that makes it such a pleasure to hear something where the artist has taken real care. So, when an artist does make the effort to get all the details right, you should pay attention, because those details are important. Amidst the roar of heavy equipment are human voices and mournful airs. There are some similarities with artists like Anenzephalia and Propergol, and also with the moodier noise work of Le Syndicat. As powerful and as uncompromising as it is, it lacks the straight-up rage of many other industrial releases (including some Institution D.O.L. releases). There’s plenty of anger to be found: the vocals are as primal a scream as one could ask for in many of the tracks (“The Last Rearing Up in Fire”) and the shuddering mechanical miasma swells like an orchestra. But there are also moments where the vocals are spoken in the dry tone of someone who has lost his enthusiasm for anger and has become embittered, suspicious and resentful. Where other industrial releases are filled with white-hot fury, Exzess often feels withdrawn and cold (“Silent Night” and the title track are great examples of this.) So, yes, Institution D.O.L. have given us a proper industrial album, one that’s been crafted and honed with machine precision and that doesn’t make any effort to occupy a niche beyond that. And that is actually quite refreshing.
(Heathen Harvest, April 2017)
Im Gegensatz zur Eingangs erwähnten Best Of, welche hauptsächlich mit charmanten Old School-Industrial-Sound aufwartete, sind die 7 Tracks von Exzess jetzt wesentlich moderner und irgendwie auch digitaler ausgerichtet. Unterschwellig wie gefährlich brodelnd steigert sich der Spannungsverlauf des Album stetig, was die letztendlich abrupt ausbrechenden Power Noise-Exzesse um so wirkungsvoller macht. Des weiteren entsteht durch das Zusammenspiel von subtilen Sprach-Samples (zum Beispiel ein Werner Herzog-Monolog über die Gefährlichkeit der Natur aus Mein liebster Feind) und dem typisch brutale Gekeife von Barbie B., Marco Deplano (Wertham) und MK Vermin (Magadan) ein weiterer Reiz des Albums, das somit Abwechslungsreichtum, Atmosphäre und Härte gleichzeitig gekonnt vereint. Die für dieses Genre relativ kurze Spielzeit von 50 Minuten lässt weiterhin keine Luft für Leerpausen und Längen, was Exzess zu einem rundherum gelungenen Werk des aktuellen Power Noise macht!
(Black Magazin, April 2017)
|
